Posts written by Godd.

  1. .
    mr magic
    1986: mr magic
    I've been killing myself
    Overworking myself
    All to ignore the reality of life

    VALIDACIÓN DE TRAMA


    — Nombre ON: Alexander Crane ; Azrael Rosier.

    — Nombre OFF: Schlenwetten ; Mattatron.

    — Fecha y hora: 15 / 05 / 2024 ; 12:50-13:30 PM COL.

    — Descripción:
    Alexander y Azrael se aprovechan de la autorización que le brindó el profesorado para utilizar el aula de pociones y tanto como hubiese en ella para confeccionar una poción con el mero objetivo de practicar, pues compartían afición por la boticaria y eran amigos.

    — Objetivo:

    • Validar la confección de una poción agudizadora de ingenio.
    • Validar el compañerismo entre el par de compañeros y su afición compartida por la boticaria.
    • Pasivas considerables por moderación, según lo desarrollado.

    Links importantes:
    Pruebas de roleo:


    Alexander.
    Crane.
    17 y.o.
    House of memories
    P!ATD
  2. .
    historia válida
    Tu historia ha sido evaluada y validada por el equipo administrativo de HLR. Dado que cada acción conlleva sus propias consecuencias, a continuación te presentamos las derivadas de ello.

    Validación de primer capítulo:


  3. Ahora lejos de ser una idea, Broken Glasses era una realidad, aquella charla en la pijamada había resultado en un grupo comprometido.


  4. Los fallos no son problema para ellas, pacientes confiaban en sus capacidades y a pesar de los altibajos la constancia las premia con experiencia, entendimiento y éxito, así es como funciona el proceso de composición de la banda.


  5. Meses eran más que suficientes para componer unas cuántas canciones para su próximo show, su debut.


  6. Fijan como objetivo el bar The Spellbound Lounge, famoso, tal vez demasiado para lo que eran, sin embargo, Skadi sabe aprovechar su hibridez, con sus encantos les encuentra un hueco para tocar en el siguiente aniversario del establecimiento.


  7. La gran noche llega. Las cortinas se abren para ellas, encontrándose con un público numeroso y con rostros importantes para lo que era el mundo mágico, saben identificarlos, están ante lo que puede ser una gran oportunidad o un estrepitoso fracaso. Los nervios jugarían un papel clave.


  8. Soulful Simphony: Su unidad trasciende, yendo más allá de la música, la mejoría en sus prácticas se refleja en sus relaciones interpersonales, creando así un vínculo casi inquebrantable, se entienden mejor una a la otra, lo que se verá reflejado sobre todo en la resolución de sus problemas, mostrándose más empáticas y abiertas una con la otra, lo que se traduce en la resolución de conflictos de forma pacífica. [Duración: Permanente o a desarrollo de personaje].

    Musical Crescendo: Las prácticas dan resultado, todas mejoran su habilidad musical con instrumentos o voz, según el rol que desempeñan en la banda. Con sólo dos de las integrantes presentes, podrán desempeñarse de forma tal que llamarán la atención fácilmente con sólo tocar alguna canción. [Duración: Un año on-rol, dependerá de como se sigan desarrollando].

    Validación del segundo capítulo:



  9. Hora del espectáculo, las luces les alumbran y dan pie al show. Broken Glasses se hizo sentir en todo el establecimiento, su propuesta única y desempeño musical hacían de la experiencia de verlas un placer para los expectantes, los momentos de nervios son la salvedad, presentarse en un escenario tan grande con apenas experiencia no era fácil para cualquiera, tuvieron fallos, pero supieron recuperarse conservando la musicalidad, los más expertos lo notan, para el resto, había sido un completo disfrute.


  10. Había sido buena presentación, unas cuántas personas salieron del establecimiento hablando bien de ellas, los que simplemente disfrutaban y también los que veían la música como negocio. La manera tan única y atrevida en que habían irrumpido en la escena musical londinense había hecho que Broken Glasses empezase a aparecer en las conversaciones de los amantes de la música.


  11. Magnus Clennay (se valida su existencia) ve en Broken Glasses una oportunidad de negocio, acercándose a las chicas con una propuesta y ofreciéndose como manejador. Las formalidades van como deben ir y pronto se oficializa. Sobre la mesa hay un contrato de muy corta duración, el empresario pretende conocer más a las chicas antes de poder decir que forman parte de su sello musical, preocupa el hecho de que sean tantas integrantes, y como buen negociante, contrasta el talento innato que ve en ellas, y le motiva, con la duda que crea el pensar ''¿Serán capaces de mantenerse unidas?'', y termina llegando a la conclusión de que lo mejor para ambos lados es una propuesta simple: Él correría con los gastos de una siguiente presentación, aportando tanto como hiciese falta, utilería, instrumentos, etc... y personalmente se encargaría de apartar el lugar que ellas eligieran, encargándose de trámites legales y papeleo, tendrían que demostrar lo que valían, con la condición de que debían practicar y grabar en los estudios de su disquera, por sí mismo evaluaría la química que existía entre las muchachas y decidiría (Él siguiente año on-rol deberán ser validadas tanto las prácticas como el concierto, sea a través de roleo o historias para terminar convenciendo a Magnus).


  12. Hyacinth tiene un desafortunado primer encuentro con Phoenix Scrimgeour (se valida su existencia), pero eso no evita que aquel misterioso interés del sujeto termine por darles lo que podía ser un nuevo aliado, consiguen su contacto.


  13. Road to fame: Broken Glasses se posiciona como una de las grandes promesas musicales londinenses, empiezan a ser reconocidas, convirtiéndose en influencia y referencia para algunos de los magos y brujas más jóvenes. Una foto, un autógrafo, pedían algunos de los más esperanzados y primeros fanáticos que esperaban que triunfasen. Eran los primeros pasos en el camino hacía la fama, y el éxito. [Duración: 2 años on-rol, pasiva mutable].

    Am i dreaming: Una oportunidad de brillar y fama, lo tenían, y en apenas tiempo ¿Estaban soñando? No, era una realidad. Broken Glasses parecía funcionar perfectamente y eso era motivo de alegría. Las integrantes estarían motivadas y felices, él sólo hecho de ver un instrumento les ponía de buen humor y pretenden aprovechar cada oportunidad para demostrar su talento. [Duración: 6 meses on-rol].

    hogwarts legacy roleplay
  14. .
    — Nombre off / on: Schlenwetten | Alexander Crane
    — Objetos a comprar y cantidad: x1 Máscara multifacética.
    — Cantidad de puntos gastados: 6.
  15. .
    14c2f72128f30d8b8cdf3d400402099bfca91312
    GOLDEN BASILISKS


    ֎ Capitán de equipo:
    → Bludger | Kaiser Vogel ( V )

    ֎ Listado de jugadores:
    → AmalS | Amal Sharper ( V )
    → Mattatron | Azrael Rosier ( V )
    → Schlenwetten | Alexander Crane ( VI )
    → Lnote22 | Dámaso Potter ( V )
    → Vointsven | Gianluca Rossell ( V )
    → AgoneyD | Christoph Fawley ( V )
    → Crasoboy | Blake Blackrose ( V )
    → Jixxz | Ludmilla Ollivander ( V )
    → Nate Scammander | Saudadee ( V )


  16. .
    champs gotta start somewhere, right?
    cap. 1: alexander crane
    1:47
    4:07

    2002


    Puños de plomo, así los sentía, aterrizando uno tras otro sobre su cuerpo y obligándolo a retroceder, por más que intentase se sentía arrollado por la picardía y él impiadoso azote de su contrincante, que a diferencia de él, parecía no necesitar siquiera detenerse a pensarlo para acometer en su contra. Benevolente e inexperto, no tenía la más mínima idea de cómo ayudarse a sí mismo en esa situación en que se encontraba paralizado, víctima del estado de shock que suponía para él encontrarse con un escenario tan duro en el que nunca, y de ninguna manera había imaginado estar, el tiempo no se detiene, y esta vez le juega a favor, cuánto antes acabase, mejor para él, pero no sólo se trataba de eso, cada segundo era un golpe y cada golpe iba cargado con el deseo de no recibir el siguiente, pronto es capaz de agudizar sus sentidos y al menos verlos venir, apenas tiene técnica pero cuenta con la velocidad suficiente para evitar ser alcanzado por unos cuantos de ellos, pero no se trataba sólo de huir, lo comprobó cuando de nuevo, siente el impacto, más fuerte que los de antes, tal vez fallar incrementaba las ganas de matarlo de su rival, que probablemente, no esperaba que acertar un golpe así de contundente le fuese a jugar en contra.

    Sangre, cálida, la siente correr desde su sien hasta su mandíbula, y puede escucharla perfectamente estampándose melodiosa contra el suelo, tiene que comprobarlo por sí mismo, su mano va hasta su propio rostro y remoja su índice con el líquido carmesí. El mundo a su alrededor parece detenerse en cuanto puede verla, sus ojos se abren como un par de platos, la adrenalina se dispara, su instinto de supervivencia se activa, los nervios y su piadosa dinámica defensiva parecen desaparecer en un abrir y cerrar de ojos. Sacude su cabeza, marcando el inicio de un cambio.

    — Caput mortis. — Conjuró, en voz baja y como acto reflejo, canalizando su flujo mágico a través de sus manos, y el efecto deseado se logra, induciendo a su rival en un estado de desconcierto y desconexión, pretendía mantenerlo en secreto pero ¿Cómo iba a serlo con tanta gente viéndolo? Unos cuantos de los espectadores parecían notarlo, pero apenas les importaba, algunos de ellos parecían incluso emocionados con la idea del uso de la magia. Alexander, ahora concentrado en el combate, parecía ser otra persona, su semblante había cambiado totalmente y su lenguaje corporal dejaba claro que más que correr, quería sangre, como la qué él mismo había derramado. Determinado, acierta el más perfecto de los golpes aprovechándose del estado de su rival, su mandíbula parece estar a punto de caerse en cuanto su la mano aterriza sobre ella, se desploma en su frente y sus labios lacerados dejaban caer sangre a gotas sobre el suelo de la arena, el público enloquece, quien parecía en estar siendo atropellado por la ferocidad de su rival acababa de decidir el combate con sólo un gesto, y sin pretenderlo, él había generado altas expectativas en los apasionados del combate que recurrían a ese lugar como medio de entretenimiento ¿Y cómo no? Del sujeto que lo había llevado hasta allí casi a la fuerza.

    Había tomado venganza y se sentía satisfecho viendo lo que veía, a un hombre derrotado, por un momento parecía haber olvidado todo lo bueno que era y estar disfrutándolo, entrando en un extraño trance del que lo alejan las palmadas fuertes y secas del anciano, lo devuelve a la realidad. — Bien hecho, muchacho. — Felicita, y ahora Crane no sabe cómo sentirse, una sonrisa tímida y forzada aparece en su rostro, le sigue en cuanto le ve invitarle a con un simple ademán. — Soy Didier, por cierto. — Ganar parecía haberle dado el derecho de conocerlo, pues finalmente se presenta, y a esa presentación le sigue un sermón de varios minutos muy fácil de resumir: Africano, abindigente, con ganas de enseñar y tener un pupilo, pero también de ganar dinero, se asegura de dejarlo claro con un sinnúmero de amenazas con que pretendía hacer volver al joven a ese lugar, después de haberse encargado de convencerlo de dejarlo salir de ahí, probablemente ambos tendrían un problema si no llegaba a Hogwarts.

    Bajo la promesa de volver con él, Alexander asiste a la academia de magia enfrentándose a un dilema psicológico ¿Tenía un nuevo problema o una nueva oportunidad? Dependería de la evolución, supuso, como también supuso no tener más remedio que enfrentarlo, se prepararía y sacaría tanto provecho de ello como pudiese hacerlo. Sus prácticas abindigentes se vuelven más intensas y enfocadas al combate directo, hechizos de utilidad no servirían de nada cuando estuviese en medio de esa arena una vez, y pronto, se da la tarea de agregar a su rutinario entrenamiento un enfoque físico, también debía aprender a golpear, la magia no iba a hacer todo por él, y en ningún momento olvidó a sus más preciados aliados; los libros, no estaba seguro de qué tan útil podía ser leer acerca de cómo luchar, pero agregó a su lista de intereses de lectura el combate mágico y el boxing, usándolos como inspiración y guía.

    Por sí mismo, y bajo la tutela de Didier, a quien visitaría durante sus próximas vacaciones para su adiestramiento abindigente y combate físico, esperaba poder sacar algo bueno de aquella ¿Desafortunada o afortunada? No lo sabía aún, pero era una nueva historia.



    About the artist
    Alexander M. C.
    schlenwetten


    intención de la historia En este capítulo se pretende:
    • Validar que Alexander durante sus vacaciones participa en combates clandestinos, para los que se prepara haciendo tanto como puede por sí mismo y de la mano de Didier, que lo instruye en duelo mágico y físico, así como para mejorar su abindigencia.

    • Validar que ver su propia sangre en medio de una pelea, resulta como una inyección de adrenalina y le hace perder la cordura .

    • Obtención de las pasivas que moderación considere pertinentes de acuerdo al contenido de la historia.
    links importantes
    © code by gwyneth
  17. .
    champs gotta start somewhere, right?
    cap. 0: alexander crane
    1:47
    4:07

    2002


    Alarmas encendidas. La comunidad inglesa parecía estar patas arriba con la aparición de un listado que parecía condenar a aquellas personas dotadas de cualidades mágicas excepcionales. Entre los nombres inscritos en tal documento, figuraba el de ‘’Alexander Crane’’ como uno de los más importantes gracias a su precio elevado, sin embargo, el joven apenas parecía prestar atención a esta distinción, como si el precio asignado a su singularidad no tuviera peso alguno sobre sus hombros. Esto quedaba patente en cuanto toma la decisión de indagar al respecto, fijando como objetivo el callejón Knockturn, generalmente allí sucedían todo tipo de ilegalidades y era él lugar perfecto para acunar un proyecto como el de la lista, decisión que tomaba sin apenas titubear, mostrando una confianza en sí mismo que se reflejaba en la simple y única medida de seguridad que tomó; cubrir la gran mayoría de su cuerpo usando prendas oscuras, después de todo, se había demostrado a sí mismo ser capaz de defenderse al batir en combate a uno de los malhechores que previamente había intentado cobrar su recompensa, en caso de que sucediese una vez más, sería tan fácil como volver a hacerlo en caso de que uno más de ellos se presentase ¿Verdad?

    Recorrió las calles londinenses con el pecho en alto, cargado de seguridad y coraje, sabía bien donde encontrar el lugar que buscaba, así que no pretendió tomar ningún desvío, sino calcar con sus pies el mismo camino que recorrían las cientos de personas que concurrían el callejón, en busca de algo que llamase su atención. Todo transcurrió con normalidad los primeros cinco minutos de caminata, hasta que, sagaz, y consciente del peligro que corría, logró advertir una presencia más que sospechosa, cada prenda expresa la necesidad de ocultar su identidad, una necesidad compartida pero llevada a extremos que le hacían dudar de la moralidad de aquel individuo en particular, continúa con su caminata, que dejaba de tener sentido, eligiendo calles y callejones aleatoriamente, intentaba perderlo. Cada reflejo en su entorno se convierte en un aliado que le facilita la tarea de vigilar al desconocido, no tarda en convencerse a través de la intuición de que, efectivamente, le estaba siguiendo, y sin demora, el sujeto llega a la conclusión de que ha sido descubierto, se dispone a atacar, y en respuesta, Crane acelera, dando inicio a una frenética persecución en pos de la supervivencia. Dejándose guiar por su propio instinto y teniendo como única referencia con respecto a la ubicación de su persecutor, el sonido de sus pasos, intenta deshacerse de él con giros rápidos con que logra crear una brecha entre ambos suficientemente grande como para considerar como opción el entrar a una trampilla, cuya entrada yacía entreabierta, pareciendo invitarle a refugiarse, duda por un segundo, pero recuerda que no hay tiempo para dudas, corre desesperadamente en la dirección en que este estaba, lanzándose a su interior sin meditarlo.

    Vacío y una caída que parece eterna es todo lo que encuentra, sus gritos de desesperación sofocados por la falta de aire, la poca luz que tenía desaparecía progresivamente a la par que caía por lo que parecía ser un infinito túnel. Finalmente, el impacto brutal sacude su cuerpo cuando su espalda choca violentamente con lo que parece ser tierra firme, un quejido escapó de entre sus labios mientras se retuerce, ojos cerrados, que aprieta con fuerza como si le ayudase a mitigar el dolor, no sabía dónde se encontraba, pero el agudo dolor se convierte en su única realidad, eclipsando cualquier otra preocupación durante el tiempo que se toma para recuperarse. En cuanto es capaz de tolerar, uno de sus ojos se abre, con lo primero que se encuentra es con un sinfín de rostros desconocidos que le acusan con la mirada y parecen debatir acerca de qué hacer con él, poco puede escuchar puesto que uno de ellos se toma el atrevimiento de golpearle al darse cuenta de que les escucha, arrebatándole la poca consciencia que conservaba, lo poco que había logrado ver le daba a entender que estaba en una bódega.

    De vuelta en sí mismo, termina por inspirar desesperadamente, sentándose sobre la plataforma de piedra en que descansaba, al abrir sus ojos se lleva un susto de muerte, encontrándose a tan sólo un par de centímetros del rostro de un hombre negro, poco agraciado, que parecía observarlo de cerca, esperando a que despertase, perturbador, sus ojos se abren como platos, sigue al sujeto con la mirada, que se mueve alrededor de él, aparentemente analizándolo, él intenta hacer lo mismo pero víctima del desconcierto, apenas puede concentrarse.

    — ¿Quién eres? ¿De dónde vienes? ¿Qué quieres? ¿Cómo encontraste este lugar? — Invasivo, pero no agresivo, el hombre se abalanza sobre el rubio, bombardeando con preguntas que apenas sabría contestar, y con voz temblorosa y apenas coherencia, logró explicar lo poco que sabía, se sentía amenazado.

    — Estuvieron a punto de hacerte pelear con un graphorn, blanquito ¡¿Qué sería de ti sin mí?! A esta hora estarías en sus tripas ¡Pero afortunadamente estás aquí conmigo! Así que compórtate bien ¿Sabes hacer magia? ¿Sabes luchar? ¿Sabes robar? — Parecía ir a un par de revoluciones más de las que Alexander podía asimilar en ese estado, agita su cabeza, tratando de encontrar la plenitud de sus sentidos, responde a cada una de las preguntas que se le formulan con sinceridad, a pesar de todo el caos, logra llegar a una conclusión simple: Si quisiese hacerle daño, ya lo hubiese hecho.

    — Levántate. — Atiende a la orden tan rápido como puede, se coloca de pie y estático, cuál elemento militar, espera a más indicaciones.

    — Pelea. — El anciano parece retarlo con la mirada, pero no se conforma con eso, se abalanza sobre él intentando golpearle con su bastón, la reacción instintiva del adolescente es conjurar, utilizando sus propias manos desnudas como canalizador — ¡Flipendo! — Suelta, y efectivamente, sin dudar, anteponiendo su propia seguridad. Hace retroceder al de edad madura, lo que podría ser un golpe fulminante para alguien en un estado físico tan deplorable como ese, apenas parece afectar, apoyado en el muro detrás suya, dibuja una sonrisa creciente en su rostro, que desprende el mismo brillo que sus ojos, parecía haber visto a dios mismo.

    — ¡¿Quién lo diría?! ¡En Londres también hay gente talentosa! ¡Peleas mañana, hijo mío, vamos a forrarnos! — No entendía nada ¿Pelear? ¿Con quién? ¿Por qué? Necesitaba explicaciones, pero nadie se las iba a dar, el anciano lo abandona en la habitación y pasa el resto del día preguntándose como había terminado en esa situación, al mismo tiempo en que valoraba un posible escape, que se habría atrevido a llevar a cabo si no fuese porque ese anciano parecía estar de alguna manera vigilándolo y aparecía cada vez que se acercaba a la salida de ese lugar, escoltado por un par de sujetos de gran envergadura, parecían de su misma etnia. Pasó el día entero dando vueltas en esa habitación, apenas pudo dormir sobre ese sólido pedazo de piedra, y el desconocido tan sólo aparecía para traerle comida y sus intentos de fuga.

    La noche cayó, y así mismo el alba, podía saberlo por la luz que se filtraba a través de un agujero, pérdido entre pensamientos, se sobresalta por el estrepitoso devenir de un nuevo capítulo en su historia. El mismo sujeto que lo había visto despertar lo lleva casi a rastras a través de un túnel, escucha gruñidos y gritos ininteligibles, pero no ve absolutamente sino hasta que siente la ausencia del áspero tacto ajeno, un escalofrío recorre su cuerpo entero y las luces se encienden, revelando un escenario completamente distópico, una jaula considerablemente grande los encerraba a él y a un hombre unos cuántos años mayor que él, un par de centímetros menos altos y unos kilos más que él, suponía que iba a ser su rival, pero ni siquiera podía concentrarse en él, anonadado por lo surrealista que resultaba el escenario para él, no es capaz de reaccionar a la grave voz que anuncia el inicio del combate, y ese es su primer error, un golpe seco en su rostro termina por derribarlo y agradece a su instinto el haber reaccionado lo suficientemente rápido como para evitar que aquel hombre terminase encima suyo, él ya había estado en un par de peleas, pero no en ninguna como esa, era un completo desconocido, no estaba seguro de qué hacer, los golpes caen uno tras otro y apenas puede asimilar que está en un combate, están trapeando con él, lo que antes eran un montón de bárbaros del público emocionados por una pelea, luce como un montón de puntos negros. Reacciona, se exige a sí mismo.



    About the artist
    Alexander M. C.
    schlenwetten


    intención de la historia En este capítulo se pretende:
    • Validar que Alexander encuentra un lugar escondido de la vista pública dónde se llevan peleas clandestinas, de las que empieza a formar parte.

    • Validar que que conoce a Didier, (npc anciano) mago africano y abindigente, que entiende fácilmente su habilidad al verle hacer magia sin su canalizador, y por lo tanto, ve en él potencial como peleador.

    • Obtención de las pasivas que moderación considere pertinentes de acuerdo al contenido de la historia.
    links importantes
    © code by gwyneth
  18. .

  19. Nombre IC: Alexander Crane y Natasha Oliveira.

  20. Nombre OOC: Schlenwetten y Rhamnusia.

  21. Fecha y hora: 21.03.24 | 02:13 mx

  22. Descripción: Influenciado por lo sucedido previamente en la clase de adivinación, manifestó su deseo por reparar su relación con la noruega, motivado por aquella extraña sensación que le hacía necesitarla.

  23. Objetivo: Avances con respecto a la pasiva ''balance místico'' de la hibridez de semi-veela, apuntando a recuperar la confianza y poder tener una relación normal.

  24. Links importantes: Rol previo, en que descubre la hibridez de Natasha - Rol de investigación sobre la hibridez - Pasiva a tener en cuenta, presente durante el roleo.

  25. Pruebas de roleo:

  26. Stream of heart consciousness, the fiercely fiery, wondrous, iridescent, rainbow fever of these words.



    Not much of a talker, but
    a passionate reader.
    And lover.


    Schlenwetten
    1:12
    3:40
    get him back!
  27. .

  28. Nombre IC: Alexander Crane.

  29. Nombre OOC: Schlenwetten.

  30. Fecha y hora: 19.03.24 | 18:23 col

  31. Descripción: Después de descubrir acerca de la hibridez de su amiga Natasha, Alexander pretende cumplir su promesa, esforzándose por comprender todo acerca de su condición, con la esperanza poder de recuperar aquella confianza en ella.

  32. Objetivo: Obtener conocimientos con respecto a las hibrideces, específicamente con respecto a las semi-veelas.

  33. Links importantes: Rol previo, en que descubre la hibridez de Natasha.

  34. Pruebas de roleo:

  35. Stream of heart consciousness, the fiercely fiery, wondrous, iridescent, rainbow fever of these words.



    Not much of a talker, but
    a passionate reader.
    And lover.


    Schlenwetten
    1:12
    3:40
    get him back!
  36. .
    the little giant
    cap. 0: alexander crane
    1:47
    4:07

    2001


    Con cariño conserva las memorias de su madre, plasmadas en un viejo cuaderno que convirtió en su diario. Alexander atesora cada página con cariño, a través de sus palabras se pierde en un viaje en que por momentos, logra visualizar la figura materna que tanto anheló y sigue anhelando; pero con la que ahora puede conectar a través de sus letras, de alguna manera llegando a sentir lo que ella, entendiéndolo como un amor puro para con sus hijos. Con el poder de la imaginación, puede escucharla fantaseando con la idea de que sus hijos se convirtiesen en hombres de bien, en eminencias del mundo mágico que motivasen a la creación de un futuro mejor. El diario para él se convirtió en mucho más que un simple conjunto de páginas escritas, era un faro que brillaba con la motivación que encontraba en él y le guiaba en cada paso hacía la grandeza.

    Alexander fue obligado a madurar prematuramente, no había nadie más que él y su hermano, y la ausencia física de padres creaba necesidades que tendría que aprender a cubrir por sí mismo, entre ellas, la de conocer. Había escuchado más de una vez acerca del poder del conocimiento, hizo de los libros aliados, más después de experimentar la satisfactoria sensación de tener la razón y de poder demostrar su valía a través de lo aprendido. La memoria de su primer encuentro con la magia permanece imborrable en su mente, un modesto espectáculo infantil, sin embargo, a los ojos del joven Alex, fue como descubrir un tesoro escondido, una experiencia que avivó su fascinación por la magia, y marcó el inicio de su inquebrantable vínculo con esta.

    — ¡Enséñame, enséñame! — Imploró, aferrado a la pierna del joven e inexperto mago que se dispuso a dar un pequeño show con tal de ganar un par de galeones. Fue reprendido por sus acciones, pero la llama encendida en su interior no iba a ser apagada, con el material a disposición en el orfanato se dedicó a estudiar el mundo de la hechicería rigurosamente, esperanzado con respecto a la posibilidad de recibir una carta de invitación para el colegio de Hogwarts. Desearlo noche tras noche parecía haber funcionado, la sonrisa de su tutora al entregarle aquella carta le contagió, lleno de expectación incluso antes de poder saber de qué se trataba, y en cuanto leyó, los ojos del niño reflejaron su alegría al perderse en aquel pequeño trozo de papel, y a la calma le siguió una desenfrenada emoción, saltos de júbilo, una andanada de preguntas con que desbordaba curiosidad, fantaseando con un idílico futuro como hechicero.

    Primer día en Hogwarts, anonadado por la majestuosidad del castillo e inspirado por las cientos de historias que ha escuchado y leído sobre él; cada paso que daba resonaba con la silente promesa que se hacía a sí mismo y a su madre: Pondría todos sus esfuerzos en convertirse en el más grande de los magos. Su primer año fue de adaptación, y aunque su ambición y hambre de conocimiento eran palpables, figuraba como un estudiante apenas destacable, sus ansias por aprender le jugaban en contra, sobrecargandose a sí mismo con información que iba más allá de sus capacidades sin conseguir ningún resultado positivo. Primer año en Hogwarts, decepcionado de sí mismo, al menos había logrado comprender mejor la magia, pero esperaba mucho más que eso, muy dentro de sí guardaba aprecio a sus compañeros, pero estaba decidido a no ser uno más entre ellos, a superarse.

    Segundo año, la guerra le obligó a contener las ganas de comerse el mundo, y ahora volvía a Hogwarts con la misma ilusión del primer día, nada podría detenerlo ¿O sí?

    — Parece que el sombrero seleccionador se equivocó con usted, joven Crane. — Esas palabras fueron un duro golpe a su ego ¿Lo peor? Venían de su propio tutor ¿No se suponía que tenía que ayudar? Le demostraría que él estaba equivocado al juzgarlo. Versado en las artes mágicas, Flitwick practicaba activamente la abindigencia, lo descubrió en un intento de conspiración en su contra, la idea de que pudiese salir mal resultaba frustrante, en lugar de humillarlo, decidió demostrarle que podía ser mejor mago que él, haciendo lo que él hacía.

    Sí en algo es bueno, es devorando libros, la biblioteca era su lugar favorito y ahora tenía un motivo más para pasar tiempo allí ¿Qué es la abindigencia? Primera pregunta a resolver; Habilidad mágica que consiste en la realización de hechizos y mancias, no a través de una varita, sino utilizando su propio cuerpo como canalizador del poder que alberga. Sus ojos se iluminaron y brillaban con una intensidad renovada, irradiando entusiasmo, en ese instante, decidió que dedicaría una buena parte de su tiempo a la exploración de este nuevo descubrimiento. Con cada página pasada, y con cada palabra absorbida, su mente se expandía, preparándose para lo que suponía, sería un largo trecho en su búsqueda de la perfección mágica.

    Ensayo y mucho error, varios meses practicando, pero no parecía haber progreso, ni siquiera sentía que en algún momento algo estuviese a punto de salir bien, pero no iba a rendirse. Volver al inicio, conocía los libros que hablaban puntualmente de la abindigencia al derecho y al revés, pero había llegado al punto en que estos no parecían servir para nada por sí solos, sin embargo, entre sus páginas, encontró un puente hacia una comprensión más profunda, desentrañando los lazos entre la magia y los abindigentes de talento innato, se hablaba de que la magia fluía a través de su cuerpo como la misma sangre y formaba parte inherente de estos, creando una relación intrínseca entre lo místico y lo físico ¿Pero cómo se suponía que llegase a eso?

    Tenaz o terco, pero no se iba a detener hasta lograrlo, conocía entre poco y nada de su familia, no estaba seguro de tener algún don especial, al contrario, la idea de tenerlo parecía más bien una fantasía, todo era difícil para él. Horas y horas de experimentación, ponía a prueba su cuerpo incluso a través de la autolesión, tratando de forzarlo a reaccionar en medio de la búsqueda incansable, desafiaba sus propios límites en intentos desesperados por provocar una reacción, mentalmente, recorría cada fibra de su ser, explorando en cada rincón buscando algún indicio, algún atisbo de esperanza, y finalmente, la persistencia dio frutos. Su cara al ver aquellas chispas blanquecinas ser desprendidas desde sus dedos reflejaba la más pura de las felicidades, una lástima que el gozo tan sólo duró segundos. Obligar a su cuerpo a asimilar la magia de esa forma abruptamente tenía un precio.

    Su frente conoció la rasposa superficie del escritorio en que solía estudiar, incapaz de soportar la tumultuosa alteración de su flujo mágico, su mente sucumbió al peso de su discordia interna, perdiendo la consciencia y sumiéndose en un letargo reparador. Como masoquista le podría catalogar aquel que no entienda la profundidad de su determinación, pero al despertar, lo primero que tuvo para ofrecer al enfermero que lo trató fue una radiante sonrisa, una afirmación silenciosa de que estaba más cerca de alcanzar su meta de lo que jamás había imaginado.


    About the artist
    Alexander M. C.
    schlenwetten


    intención de la historia En este capítulo se pretende:
    • Validar las inicios de Alexander como abindigente, así como sus motivaciones.

    • Validar una parte del transfondo de Alexander como personaje.

    • Validar la existencia del diario de su madre, que le sirve como inspiración.

    • Validar la madurez pronta de Alex, fomentada por el cómo creció.

    • Validar su resentimiento hacia Filius Flitwick.

    • Validar su fuerte determinación y su hambre de éxito.

    • Obtención de las pasivas que moderación considere perti- nentes de acuerdo al contenido de la historia.
    links importantes N/A.
    © code by gwyneth
  37. .

    PREFACE


    a luz que se originó en la yema de sus dedos tenía un brillo especial e intenso, tanto que alcanza a iluminar un alma cansada por el peso que arrastraba, pero poco a poco parecía liberarse, dando rienda suelta a un joven con hambre de éxito, que haría lo que sea por alcanzar la cúspide de la magia.

    — I did it!— Y es que el inicio había sido lo más complicado, un grito de júbilo fue lo primero que se escuchó en la enfermería una vez despierto, y aunque le tomó tiempo recuperarse, y aunque la pasó mal, apenas dada el alta, lo primero que hizo fue intentarlo de nuevo, y se sintió como si recibiese un golpe contundente, esta vez no logró derribarlo, eso era un progreso. Ensayo y error, era parte de su rutina, una y otra vez, torturándose a sí mismo con dolores de cabeza y fracasos hasta lograr llegar a un nivel de destreza en que podía manifestar hechizos básicos con un margen de error mínimo ¿Pero un lumos o un alohomora? Eso no era suficiente, debía mejorar, eso era tan solo el comienzo de un largo camino a recorrer.

    Pareció desaparecer del castillo, entrando en un estado de reclusión voluntario en que verlo se convertía en una extrañeza, y es que la práctica abindigente se había vuelto parte de su rutina diaria, acaparando su tiempo libre, demandando largos periodos de práctica, descanso y salud mental; no iba a encontrarla en hogwarts, no con lo caótico era, no teniendo que soportar a Flitwick, y no con ella rondando por allí.

    — France. — Sentenció, marcando el país occidental como destino. Un lugar lleno de desconocidos, un lugar mucho más calmado.

    Soledad y tranquilidad, tal vez eso necesitaba para concentrarse.




    1





    SUMMER OF 2000 | 03 / 06 / 2024.


    l desarrollo iba a ser tan difícil como el comienzo, muchos intentos, pocos avances. Beauxbatons sin duda aportaba más que Hogwarts como lugar de estudio, pero todo seguía siendo igual de frustrante y complicado, la dulzura del éxito pronto empezó a parecerse más al amargo sabor del esfuerzo.

    Dos de la madrugada, en la pequeña habitación en que dormía, se disponía a ir más allá de sus límites, después de meses de sentir que estaba en el mismo lugar. Uno, dos.... Tres hechizos y de repente todo estaba en llamas.

    Su deplorable estado no le dejaba más alternativa que pedir socorro. Por suerte, los daños no fueron graves, el rápido accionar de las fuerzas mayores del colegio evitó grandes daños, pero como lo esperaba, tras una larga charla llena de explicaciones y reprimendas, se le prohibieron las prácticas abindigentes dentro de la institución francesa, ¿Ahora qué?: Nada, ser más cuidadoso, no iba a rendirse tan fácilmente.



    3






    SUMMER OF 2001 | 03 / 28 / 2024.


    racticar estaba bien, sin duda contribuía a su experiencia y desarrollo abindigente, pero hasta ahora, no había experimentado usarlo en situaciones reales, esta tal vez no era la más peligrosa de las situaciones, pero sin duda había adrenalina y muchos sentimientos de por medio.

    Alexander era una persona leal con sus amigos, y el hecho de que hubiesen lastimado a Circe era un detonante emocional de grandes magnitudes. Ante la negativa de Cassidy con respecto a su petición de tomar distancia, termina por ensañarse con él en un combate entre adolescentes, en que se aprovecha de su condición mágica para sacar un poco de ventaja y evitar intervenciones externas, para él, era una cuestión que debían resolver entre dos.

    Termina siendo consciente de que su manejo es el suficiente como para intervenir mágicamente y por mero instinto sin necesidad de un canalizador.



    5











    SUMMER OF 2002 | 04 / 16 / 2024.


    odo parecía ir en marcha, aunque el progreso era poco, al menos era notable, y eso era una buena noticia para él, por fin estaba escapando del círculo en que se sentía atrapado desde un principio, después de haberse puesto a prueba a sí mismo en diversas situaciones, confiaba un poco más en sus habilidades y en sí mismo, pero debía seguir practicando, aunque tuviera que arriesgar su integridad, o la de alguien más, porque sí, eso sonaba mucho mejor que exponerse a sí mismo.

    Entre lo que parecía ser un desastre adolescente, nace una oportunidad para ponerse a prueba, había practicado y luchado, ahora intentaría lidiar con los nervios en que resultaba la idea de saber que el aspecto de una persona dependía de él. Estilista, sí. Usa sus manos como si de tijeras se tratasen y al ritmo de un par de ''scissio's'' termina con su obra de arte, decente, le podría llamar, no era el mejor de los resultados, pero al menos a su ''cliente'' le agradaba.



    7








    8










    9







    10








    11








    12










    13









    14










    15









    16










    17










    18










    19








    Edited by Godd. - 18/4/2024, 21:52
  38. .

    Reservo.

  39. .
    alexander
    Another sunrise that has drunk all of its past selves and no longer has any words left for how many scars it feels to have survived such explosive sunsets. This orange mosaic is made of blues.
    schlenwetten
    01/13/24
    En desarrollo.
    En desarrollo.
    En desarrollo.



    about
    crane
    nombre on. Alexander Crane.

    nacimiento. 28/11/1987.

    nacionalidad. Inglesa.

    o. sexual. Heterosexual.

    estado civil. Soltero.

    casa. Por descubrir.

    genética. Sangre mestiza.

    varita. Por descubrir.

    patronus. Por descubrir.

    boggart. Por descubrir.


    aspecto físico
    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
    aspecto mental
    Seguro de sí mismo, ha aprendido a tomar las más sabias decisiones y a descubrirlas en poco tiempo, sin necesidad de darle una, dos o tres vueltas, cosa que lo ha ayudado, aunque en ocasiones hace que lo cataloguen como alguien egocéntrico y soberbio, lo que él nunca aceptará que es.

    Un tipo tranquilo, que prefiere hablar lo menos posible por ahorrarse cualquier principio de acto social y estar solo en lugar de tener algo de compañía ingrata. Suele ir bastante a lo suyo, tanto porque le acomoda la independencia como porque confía más en sí mismo que en otros. Es más, no cree en nadie ni en nada. Ni en las personas, ni en el destino, ni en ninguna religión. Solo en los actos y en sus respectivas consecuencias, de ahí que se esfuerce el doble por construir un buen camino para sí.

    Aunque sus intenciones sean buenas, aunque muy en el fondo no sea un mal tipo, parece que esté constantemente de mal humor; que es un amargado por naturaleza. Debe excusarse cada que no le entienden, o bien que no usa las palabras adecuadas, sobre todo cuando se trata de su escaso pero negro sentido del humor. El que curiosamente utiliza cuando está de buen ánimo, cada que pasa un cometa.

    De gustos y necesidades simples, como el tener la razón y quedarse con la última palabra. Un aficionado a ganar lo que sea (discusiones, partidas y apuestas) que no teme a utilizar hasta el último de recursos para conseguirlo, siempre y cuando se rija bajo las reglas del juego. Inteligente, pero por sobre todo observador; de ahí obtiene el máximo provecho de cada situación. Se queda con los detalles, con las diferencias que generalmente otros tienden a ignorar para marcar la diferencia.
    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
    Nombre | Relación
    Nombre | Relación
    Nombre | Relación
    Nombre | Relación

    historia
    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
    I am full of fears and worries,
    but I am also sunshine and cookies, a puzzle of stories and all I want is you. Love me.
    code by
    gwyneth




    Edited by Godd. - 31/1/2024, 07:44
12 replies since 13/6/2020
.